alliance nebraska

Pactola meer  woensdag 24 juni

Op een regenachtige dag als vanddag ziet het Pactolameer  en het bos er niet erg aantrekkelijk uit.

Niks te wandelen, dus vertrekken wij. Het wordt een een kort ritje, over Custer naar Wind Cave Nat. Park. In Custer drinken wij koffie in een voormalig bankgebouw. En neuzen wat rond in een oude Trading Post. (heerlijk nostalgisch)

Even de afslag genomen naar Crazy Horse. Dit is een enorm beeldhouwwerk hoog in de rots. Als

tegenhanger van Mount Rushmore wordt dit de ode aan de Indianen, maar het is nog lang niet af.

Nog voor de lunch staan wij in Wind Cave, Elk Mountain Campground. Weer een camping zonder voorzieningen. Heerlijke ruimte, prachtige plekken. Het regent nog. Henk en ik wagen het erop en rijden een paar mijlen waar een wandelpad begint.  Na de bui lopen wij een uur. Het pad is twee voeten breed en het gras is lang. Nat tot boven mijn knieeen. Met enige balanceertrucs op gladde boomstammen  steken wij wel viermaal de beek over. toch leuk dat wij twee pensionata’s dit nog doen.  ’s Avonds uurtje stoken en bbqen.

Tegen de avond komen de elken vanzelf wel, maar niet zo dichtbij.

Vrijdag 26 juni

Stralend mooie dag. Er snuffelt een deer in onze achtertuin. Ontbijt in het zonnetje. Wat een mooie plek. Een wandeling van 3 uren gemaakt. Nu gaat het pad over makkelijke bruggetjes. De rivier klatert, de vogels fluiten. Wij passeren hele velden Ivery. Een plant met drie mooie groene bladeren. De steeltjes zijn een beetje roze rood. Bij huidcontact krijg je flink geirriteerde plekken. Het kan zelfs dodelijk zijn. Dit hebben wij twee jaar geleden al van een indiaan geleerd. Bij het begin van de wandeling staat ook een waarschuwingsbord.  Broekpijpen in de sokken en handen omhoog. Vanaf een hoogte genieten wij van het uitzicht en de boethammen. Je zou hier toch wild verwachten, maar niks hoor. 1 man komen wij op onze hele wandeling tegen. Het land is van ons. Het laatste stuk gaat over heel open veld in een brandende zon. Moe terug. Nu naar de Wind Cave. Excursie van 1 uur. Ien en Emile gaan ook mee. Dit valt ons erg tegen. Terug naar de camping met een biertje. Prima.

zaterdag 27 juni

Wij hoeven niet zo vroeg te vertrekken, maar gewoontegetrouw zijn wij om 6 uur al klaar wakker.

Het ligt over deze groene heuvelachtige camping is prachtig. Wij rijden tot Hot Springs. Ien en ik wilden een heet bad. Dat kregen wij ook, maar dat was van de zon. Uurtje over een fair geslenterd en toch nog iets gekocht. Ook Hot Springs, voormalig vakantieoord is op zijn retour. Wij rijden verder. Nebraska is. Voorlopig is er geen picnicplaats te ontdekken. De deelkaart van Nebraska helpt. En ja hoor, wij belanden in een prachtig park. Emiel bakt eitjes voor de lunch, dit gezellig.

Ik ga rijden en na 50 mijlen zijn wij in Alliance. Een industrieplaatsje. Hier staan wij tussen de campers van de werknemers van de fabriek hier aan de overkant. Daar worden aardappels, suikerbieten en bonen verwerkt. Weinig ydillisch dus.