yellowstone 3 - Cody

Yellowstone 3 naar Cody   19 juni 2015

vrijdag Vandaag bewegen wij ons naar het oosten in het park. Emile heeft twee camperplaatsen per telefoon besproken in Fishing Bridge. Wij kunnen dus laat aankomen. De afstand voor vandaag is 60 mijlen. Bij de Virgina waterval mogen wij er met onze grote campers niet inrijden. Dat wordt dus verderop parkeren en lopen. Na het wilde water is de rivier weer een lieflijk kabbelende stroom. Hier wordt hartstochtelijk gevist. Er mag alleen met vliegen gehengeld worden. Mannen en ook veel vrouwen gooien met regelmaat hun lange lijnen uit. Meestal dragen ze een pet en om hun hoofd een doek. Dat zal wel tegen de vliegen en de muggen zijn. Emile neemt de korste weg naar de campers en Ien, Henk en ik lopen over een heel smal pad door het hoge gras langs de kronkelende rivier. Aan het toch veel betreden paadje kun je zien dat de vissers dit traject vaak doen. Wij genieten van onze wandeling. Het laatste stukje gaat door een hoger en droger gelegen deel. Wij proberen onze voeten zorgvuldig naast alle mooie bloemenpolletjes te zetten. Ik heb geen verstand van bloemen, maar toch. Witte floxen, sedum in allerlei soorten, alpine sunflowers, paarse vlasbloemetjes en nog veel meer.

Wij lunchen en gaan verder naar de Lower en de Upper Falls van de Yellowstone rivier. Denderende waterval in een heel diepe canyon. Wij bekijken deze caynon vanaf verschillende uitkijkpunten. Wat een natuur, zo imposant dat ik er erg door geemotioneerd wordt.   Hier sta ik samen met Henk. Geweldig, geweldig. En. ja nu vind ik dat het moet. Wij gaan in de houding en Emile zet ons op de kiek met dit eeuwig durende geweld op de achtergrond. Zo worden wij samen vereeuwigd. Mooie gedachten toch. 

Bij de volgende stop voel ik mij net in het attractiepark. Wij bekijken de Mud Vulcano’s. Dit zijn borrelende poelen die heel veel modder opgooien. En, wat ligt daar binnen het hek met z’n kont naar ons toe. Een joekel van een bison, die lekker in de warme naar rotte eieren stinkende stoom ligt. Iedereen moet er om lachen. 

Nog een stopje voor Fishing Bridge. De Yellowstone en alle zijtakken maakt van het land waar wij nu door gaan een breed vruchtbaar dal.  Hier zitten heel veel ganzen en ook al zit ie ver weg, ik herken de Bold Eagle. Zo als dit gebied denk ik dat grote delen van Canada zijn. ( dat zoeken wij op)

Bij de registratie van de camping, duurt het onbegrijpelijk lang voordat wij onze plaatsen krijgen. Geduld dus aan het eind van de dag.  Als wij op de plek staan zijn wij weer zo blij als vier kinderen die de hele dag op schoolreis geweest zijn.

zaterdag.  Opdat het de laatste dagen wel erg veel was. ( gisteren pas om 21.30u eten). Doen wij het vandaag wat rustiger.  Eerst naar de ingang van het park. De was gedaan en gedoucht. Emile brengt de dames koffie. En dan langs het Jackson Lake. Wij hebben onszelf hier een ontbijt met uitzicht op een picnicplaats beloofd. Tafelgedekt. boterhammen, eitje, kopje thee en een eindeloos meer. Het weer is prima de wind houdt het altijd aangenaam. Een grote marmot zit op een dikke steen en laat zich geduldig fotograferen.

Het gebied vanaf  de noordzijde van het Yellowstonemeer tot aan het Buffalo meer is het leefgebied van bruine beren en grizzly’s. Hier mag je niet met een tent kamperen. Vlak voor Buffalo zie ik een beer. Maar de weg is smal en wij kunnen niet stoppen voor een foto. Op de Sylvan Pass , nu zijn wij het Nationale Park uit,rijden wij tussen grilliggevormde rode rotsen. Daarna is het dal weid en groen. Cody geeft het beeld van alle amerikaanse stadjes. Geen kern, geen karakter. Veel voorzieningen maar allemaal zoals overal. Het oude Buffalo Bill stadje ziet er in het voorbij rijden niet aantrekkelijk uit. 

Doen wij dus niet. Ook de rodeo van vanavond trekt mij niets. Ik ben even helemaal verzadigd van alle indrukken en beperk mij tot koken en een boek.